Χάνοντας...

Δεν θα συμβεί ποτέ σε εμένα! - Θα είμαι ο καλύτερος ^^
Και όμως...
Μπορεί να συμβεί στον καθένα και οταν πιστεύεις οτί μπορεί να είσαι εσύ ο Τhe One, όλα αλλάζουν... Το θέμα είναι να μην το πιστέψεις...
Στην δική μου περίπτωση ναι έκανα πολλά λάθη, θα μου πείς και τι μου το λές εμένα? Είμαι ενα ταπεινό html. Και σου απαντώ: Γιατί το χαρτί δεν με καταλαβαίνει όπως εσύ! Βεβαια... ρε καταραμένο διαβάζεις και τις αντίθετες σκέψεις από εμένα, να μην λέμε ονοματα η μάλλον links...και δεν κάνεις τίποτα.... (Ισως είναι λίγο ανησιχιτικό που μιλάω με το Πισι.)
Τέσπα.. έκανα πολλά λάθη, ήμουν τραγικός μπορώ να πω αλλά ερωτεύτηκα πολύ... αγάπησα και αγαπήθηκα όμως στο μυαλό μου δεν έχει τελειώσει. Δεν μπορώ απλά...
Κάνω πράγματα που δεν πίστευα οτι θα κάνω. Την ψάχνω στους διαδρόμους του διαδυκτίου... και όλο και κατι βρίσκω που μου παγώνει το αίμα.
Έκανα λάθη. Ημουν ευθυνόφοβος, αφηνα τα πράγματα για την επόμενη μέρα, δεν έβαλα ανθρώπους που έπρεπε στην θέση τους. Ημουν... αδύναμος.
Τώρα ΤΡΕΧΩ. Η αναζήτηση της ζωής έχει αρχίσει... Βρηκά δουλειά μετά από ενα μήνα ψάξιμο(ομολωγώ πως και εκεί σλάκαρα μεχρι να ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ το ξερό μου οτι δεν με πέρνει άλλο). Εδωσα τα μαθηματάκια μου στην σχολή μετά απο μερικα χρόνια..........
Προσπαθώ και κάνω πραγματα για τον ευατό μου, προσπαθώ να ζήσω φυσιολογικά δηλαδη.
Αλλά ρε γαμώτο μόλις κατάλαβα οτι προσποιούμαι. Μέσα μου είμαι βαθιά Θλιμένος και μισός.
Ξέρεις Ειτς Τι Εμ Ελ τι είναι αυτό που γεμίζει το κενό μεταξύ ζήν και ευ ζην; 'Οχι...
Η αγάπη... Τώρα απλά επιζώ... πέρναω... αλλά για να ζήσω πραγματικά, να περάσω καλά, θέλω εκείνη...
Την έχασα ομωωωωωως. Γιατί όπως σου είπα έκανα λάθη. Και οι πληγές πάνω στο λευκό της τελειο σώμα θέλουν χρόνο να επουλωθούν. Νιωθω όμως και αδηκιμένος. Από τα προβλήματα που μου μετέφεραν άλλοι στην μίζερη ζωή μου, πριν γνωρίσω εκείνη. Προβλήματα που δεν μου επέτρεψαν να την χαρώ με όλη μου την ψυχή παρά μόνο όταν εκείνη άπλωνε το χέρι της με χαιδευε και μου έλεγε Έλα μαζί μου, όλα θα πάνε καλά. Τώρα δεν έχω αυτό το χέρι, εχω απλά τα πόδια μου... Και το μόνο που θα ήθελα είναι εκείνη την ευκαιρία να να ζήσω μαζί της ανέμελα. Πλέον μπορώ να τα καταφέρω.
Για αλλαγή αποφάσισα να κάτσω να γράψω τις σκέψεις μου αντί να ψάχνω...Αντί να αγριεύω με αυτό το ΖΩΩ που την πολιορκεί, θα τον..... ΑΑΡΓΚΚΚΚ...
Δυστυχώς κατά καποιο περίεργο τρόπο βλέπω στα δικα του μάτια εμενα... γμτ... Είμαι τόσο μπερδεμένος...Και στα ματάκια της βλέπω την ίδια μούσα που γνώρισα... απαράλλαχτη, περιμένει τον έρωτα, και κάπου εκεί τρελένομαι... :)
...
Τα μάτια της... Χάνεσε απλά και μόνο κοιτάζοντας τα. Είναι γαλάζια και γατίσια! Σε κοιτάζουν με νάζι και γλυκήτυτα...
Και η ψυχή της... μία φουτρουνιασμένη άγρια θάλασσα που απλά θέλεις να δαμάσεις!! :)
Μία βόλτα στο σκοτεινό δάσος... μέσα στο άγνωστο, ένα άγριο κάλεσμα που ίσως δεν φοβηθεις... και άν τα καταφέρεις γίνεσαι ο άρχοντας... μα κανένας δεν τα έχει καταφέρει μέχρι σήμερα.
Εγω... είμαι ενας ταπεινός κλεφτης... δεν μιλάω πολύ... Είμαι πολύ κλειστος με όλους τους ανθρώπους και όταν αρχίσω να τα καταφέρνω γινομαι το αντίθετο! Θερμός, ατσούμπαλος, πάλι ένα μερος μου παραμένει κλειστό αλλα εκείνη το βλέπει... και εγώ βλέπω το δικό της...
Θέλω να προσπαθήσω.... Αλλη μια ευκαιρία με περιμένει... Ισως σε πολλούς μήνες... ίσως σε περισσότερο, ... ίσως και σε 5 μήνες και 12 μέρες.....
Μέχρι τότε θα παραμείνει η μούσα μου.... Θα συνεχίσω να δημιουργώ στο ατελιέ μου πριν βγω τα βράδια για να γλινω ένα με το Σκοτάδι... και θα παραμείνω εκεί γιατί οτιδήπωτε αλλο πονάει πολύ περισσότερο. Ιm safer there...

And with her...